اشعار برتر
دل مي رود زدستم صاحبدلان خدا را دردا كه راز پنهان خواهد شد اشكارا
كشتي شكستگانيم اي باد شرطه برخيز باشد كه باز بينيم ديدار آشنا را
ده روز مهر گردون افسانه است وافسون نيكي به جاي ياران فرصت شمار يارا
در حلقه ي گل ومل خوش خواند دوش بلبل هات الصبوح و هبوا يا ايها السكارا
اي صاحب كرامت شكرانه سلامت روزي تفقدي كن درويش بي نوا را
اسايش دو گيتي تفسير اين دو حرف است با دوستان مروت با دشمنان مدارا
در كوي نيكنامي ما را گذر ندانند گرتو نمي پسندي تغيير كن قضا را
آن تلخ وش كه صوفي ام الخباءثش اشهي لنا واحلي من قبله العذارا
هنگام تنگ دستي در عيش كوش و مستي كاين كيمياي هستي قارون كند گدا را
سر كش مشو كه چون شمع از غيرتت بسوزد دلبر كه در كف او موم است سنگ خارا
ايينه ي سكندر جام مي است بنگر تا بر تو عرضه دارد احوال م
خوبان پارسي گو بخشندگان عمرند ساقي بده بشارت رندان پارسا را
حافظ به خود نپوشيد اين خرقه ي مي الود اي شيخ پاك دامن معذور دار ما را